Bewegende beelden

hebben mij de laatste tijd wat meer beziggehouden dan normaal. Aan de ene kant de laag-technische aanpak met de LomoKino en aan de andere kant de filmfunctie in mijn al eerder besproken mobiele telefoon.


Apple iPhone 4, vliegveld Akeno

De leercurve van de LomoKino ligt beduidend hoger dan die van de mobiele telefoon. Van de twee films die ik door de LomoKino heb gejaagd was er maar één acceptabel. Deze losse filmbeelden dienen nog wel tot een videoclip aaneengesmeed te worden dus ik kan helaas nog geen resultaten laten zien. Het filmproduct van de mobiele telefoon is wat makkelijker te delen dankzij de moderne digitale technologie. Het filmclipje wat ik hierboven heb geplaatst laat de landing van een helikopter zien. De bewegende rotorbladen van helikopters zijn verrassend moeilijk vast te leggen met een digitale videorecorder en de iPhone is daarop geen uitzondering. De bewegingen van de rotorbladen komen erg onnatuurlijk over en de camera laat niet de beweging zien die het menselijk oog waarneemt. Het beeld deed mij erg denken aan de beelden op CNN die eind 2001 uit Afghanistan kwamen: Jonge verslaggevers die met (letterlijk en figuurlijk) lichtgewicht digitale camera's verslag deden van de val van de Taliban. Zo voelt dit ook.

Ik heb de camera van de mobiele telefoon tijdens een recente reis ook aan de tand gevoeld: Deze reis heb ik de camera van de iPhone gebruikt als ware het een richt-en-schiet compactcamera. Het grootste voordeel? Geen zware fototassen! Wat dat betreft is het gebruik van een compactcamera een stukje gemak ten opzichte van het gebruik van 35mm spiegelreflexen of medium formaat camera's. De kwaliteit echter is een ander verhaal. Situaties met weinig licht kan deze camera eigenlijk niet aan, het is mij niet gelukt om fatsoenlijke plaatjes te maken na het schemeren. Overdag echter zijn de foto's zeer acceptabel en ook in goed verlichte binnenruimten heb ik goede resultaten met dit apparaat behaald.


Apple iPhone 4, Tokio


Apple iPhone 4, luchtvaartmuseum te Hamamatsu